advertentie

zondag 29 augustus 2010

Weekblog week 34 - 2010 (22 t/m 28 augustus)

De Mara des Bois, 'een spannende aardbei met een licht bitterje in de afdronk', volgens een van de liefhebbers. Leuk om zo over aardbeien te praten. Ik zou graag veel directer met de liefhebbers van mijn aardbeien willen communiceren.


Het regent, maar we proberen er toch een beetje zin in te blijven houden. Valt eerlijk gezegd niet altijd mee

De aardbeien worden de hele week al door modderige paden naar de koelcel getransporteerd.


Toch nog mooie aardbeien, al krijgen ze regelmatig een forse bui op hun kop



Poolse Eva blijft goed aan de gang en ze houdt er de moed in. Respect voor Eva en haar collega's



Het blijft me de laatste tijd maar bezig houden hoe we die lekkere aardbeien zo snel en zo goed mogelijk bij de liefhebbers kunnen krijgen. De afgelopen jaren hebben we zoveel leuke en bemoedigende reacties gekregen op onze aardbeien en op de manier waarop we het allemaal doen. Maar om allerlei redenen lukt het nog niet snel genoeg om wat ik wil ook voor elkaar te krijgen. De kwetsbaarheid van het product en de onvoorspelbaarheid van het weer, waarvan we erg afhankelijk zijn, zijn een paar zaken waar we mee moeten leren omgaan.
.
Toch blijft het vreselijk bij me kriebelen om iets te gaan doen waarmee we mensen nog meer kunnen laten genieten van onze aardbeien. Heerlijke energie krijg ik als er weer eens getwitterd wordt over 'Mara des Bois, een spannende aardbei met een licht bittertje in de afdronk' of 'Jouw aardbeien waren reuze populair op #Sail! Heb menig exemplaar moeten overgooien naar een ander bootje'. Met dank aan mijn ambassadeurs @Raay en Karin Luiten.
.
Daarentegen krijg ik de kriebels als er getwitterd wordt over 'al eens gekeken naar Aquanox en Ozon voor een langere bewaring?' Hoe onschuldig misschien ook, aardbeien zijn toch niet om te bewaren? Die moeten gegeten worden en wel zo snel mogelijk na de pluk. Als ze tenminste ook nog een beetje lekker mogen zijn. En waarom zouden aardbeien niet mogen rotten? Hoe moeten ze dan aan hun eind komen? Lekker 14 dagen indrogen in het supermarktschap lijkt me nou ook niet bepaald een aantrekkelijk vooruitzicht voor die lieve zomerkoninkjes.
.
Ik zoek dus naarstig naar nieuwe manieren om onze aardbeien te verkopen. Gisteren was ik bij Kaashandel De Brink in Deventer. Kaas is misschien niet te vergelijken met aardbeien en ander klein fruit, maar misschien ook wel. Kom je in de kaaswinkel dan kan de kaasgeur je natuurlijk niet ontgaan. Veel verschillende kazen liggen er en de verkopers weten prima te verwoorden wat er zo bijzonder is aan elke kaas. Eenmaal over de drempel gestapt, moet je sterk in je schoenen staan om zonder een tas vol kazen de winkel weer te verlaten.
.
Ik zie zo'n winkel dan al helemaal voor me, met alleen maar aardbeien en ander klein fruit. Wat zou van daaruit een feestelijke niet te weerstane geur de winkelstraat in kunnen drijven. En dan met echt vers fruit, hooguit een dag geleden geplukt en waarbij je o.a. verschillende soorten aardbeien kunt proeven en kopen, met vakkundige tekst en uitleg erbij.
.
Maar ja, de aardbei is natuurlijk een seizoensproduct, net als andere soorten klein fruit en dat wil ik ook graag zo houden. Dus hoe hou je zo'n winkel dan draaiende? Van jaarrond geproduceerd en ingevlogen of -gevaren fruit wil ik even niks weten. Denkt u maar eens mee, graag zelfs!
.
Het was afgelopen week niet echt een pretje om aardbeien te moeten plukken. Hoewel mijn plukkende dames er bepaald niet vervelend van werden, hebben ze in hun regenkleding toch menige pijpenstelen met bijbehorende herfstachtige windvlagen moeten trotseren. Respect heb ik wel voor die mensen. Zoveel zijn er niet meer die dat willen doen.
.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
.
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof u thuis bent op ons aardbeienbedrijf.




Geen opmerkingen: