advertentie

zondag 17 juni 2012

Weekblog week 24 - 2012 (10 t/m 16 juni)


Ik maakte er graag het kastanjehouten hek voor open om het jazztrio To Bop Tuba de gelegenheid te geven een miniconcert weg te geven in het aardbeienveld. Leuke muziek!


Doe een paar werkschoenen aan en zorg dat er een emmer of iets werktuig in de buurt is en je hebt de hele dag geen gebrek aan buurters bij het Huis van de Smaak. De hele dag aardbeienambassadeurtjes kweken is het leukste werk dat er is.


Zo waren de Rumba aardbeienplanten waarmee ik de reeds afgedragen eerdere planting verving. Voorzichtig en met succes transporteerde ik ze in deze toestand van Oirschot naar de Floriade.


Bij aankomst van het eerste het beste groepje bezoekers 's morgens was het al snel gebeurd met die grote joekels. Een feest om te zien!


Collega aardbeienondernemer Het Aardbeienland heeft een eigen paviljoen op de Floriade. Vandaag was de aardbeienprinses van Het Aardbeienland aanwezig om de duizenden bezoekers te trakteren op Elianny aardbeien. Leuke prinses trouwens!



Het weer van de laatste tijd is nogal wisselvallig. Vaak is het zelfs letterlijk 'rot'weer. Wil je toch een extra shotje zomergevoel, volg dan het advies van Loesje op! 


Ik moet er maar niet meer heen gaan....die Floriade en dan met name het Huis van de Smaak. Als ik er eenmaal ben kan ik er vrijwel onmogelijk nog van weg komen. Afgezien van de vele bekenden die ik er tegenkom schijnen mijn werkschoenen en emmertje een signaal af te geven dat ik erbij hoor. Geweldig wat mensen toch allemaal voor opmerkingen en vragen hebben over aardbeien. Als de oogst van de aardbeien op de Floriade eraf is geplukt, meestal onrijp, dan zet ik weer nieuwe bloeiende planten in het veld. Zo krijg je grote verschillen in planttype, want sommige rassen hangen nog barstensvol aardbeien en bij andere rassen zitten er nog maar kleine groene vruchtjes aan. Dan ga ik dus uitleggen hoe het werkt met gekoelde planten en doordragers. 'O, dan ga ik mijn planten thuis ook een tijdje in de diepvries stoppen'. Eh, doe dat maar niet, want één tot anderhalve graad onder nul kunnen de planten goed hebben, maar lager niet. 'Hoe kan dat dan, in de winter heeft het meer dan 20 graden gevroren en dat hebben ze ook overleefd?' Tja, daar moet ik dan maar eens een gastcollege op de Aardbeienacademie aan wagen.

Een vraag die ik ook vaak krijg is waarom er in de winkel geen rasnaam op het doosje staat. Ja, dat vraag ik me ook al jaren af waarom dat zo is. In Engeland zie je het dus wel steeds meer, zelfs met de naam van de teler erbij. Het bedrijf Driscolls heeft wel door hoe het werkt. Veel telers en afzetorganisaties zijn een beetje dom en laten zo kansen liggen. Als je een geweldig goed smakend aardbeienras hebt, dan wil je dat toch bekend maken bij de mensen? In de winkel heten de Elsanta, Eves Delight of de Darselect aardbeien gewoon 'aardbeien'. Eén pot nat dus. Consumenten die enthousiast zijn over de aardbeien die ze gekocht hebben, willen graag weten waar ze bij een volgende aankoop op moeten letten. Bovendien zijn veel blije kopers geneigd om hun genotsmoment via sociale media te delen. Ambassadeurtjes kweken is niet zo moeilijk hoor als je het goed aanpakt.

Deze week heb ik meesterkok Hein Willemsen, die in het Huis van de Smaak hele dagen staat te kokkerellen met paddenstoelen een volle kist QQQ aardbeien ter beschikking gesteld. Ik wilde van deze smaakkunstenaar wel eens horen wat hij van de smaak vond en wat de gebruikswaarde van dit aardbeienras is. Ik werd erg blij van zijn oordeel. 'De QQQ is fantastisch van smaak en kan wedijveren met Lambada en andere echte smaakrassen. Maar wat de QQQ heeft en wat andere rassen meestal niet hebben, is dat de limonadezoete smaak in de mond blijft hangen. Bij veel andere aardbeien slaat de smaak plat als je de aardbei hebt doorgeslikt, de QQQ laat je lang nagenieten.' Volgens Hein kan de QQQ daarom een aanwinst zijn voor de culinaire creativiteit. Meer mogelijkheden dus!

Overigens smaken aardbeien van een en hetzelfde ras niet altijd precies hetzelfde. Mijn aardbeienvriend Marcel Dings schreef er voor de Aardbeienacademie ooit een interessant gastcollege over. Smaken verschillen overigens ook erg bij mensen. Op de Floriade zou je denken dat mensen zitten te wachten op groene aardbeien in de winkel. 'Wow, die zijn lekker', zei een mevrouw tegen haar metgezel toen ze een Frau Mieze Schindler, ofwel framboosaardbei afplukte. Het ding was nog nagenoeg wit, kun je nagaan hoe lekker die aardbei was geweest als hij gewoon rustig rijp had kunnen worden. De laatste keer toen ik planten vervangen had, zette ik er van het ras Rumba potten in met grote joekels knalrode aardbeien eraan. Een test om eens te kijken hoe lang ze zouden blijven hangen. Toen het eerste groepje mensen langskwam, was ik nog net op tijd om mijn camera te pakken. Een seconde of tien....weg, foetsie! Maar o, wat waren die lekker!!

Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
Groeten van Jan

P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!

Geen opmerkingen: