Aardbeienspiezen die we als Love Stick hebben verkocht op Festival Zoet in het Drentse Sleen
Een schilderworkshop voor een businessclub, afgelopen zaterdag op de Aardbeienacademie
Deze zomer ben ik veel aan het experimenteren met van alles en nog wat, wat er groeit op het bedrijf. Uiteraard kunnen de aardbeien daarbij ook niet ontbreken. Dit zijn 3 potten met 3 verschillende rassen aardbeien op brandewijn met nog wat extra smaakmakers erbij.
De planten in mijn omgebouwde pallet tegen de schuur, beginnen weer opnieuw vruchten te dragen. Met een beetje geluk met het weer gaan deze doordragende rassen nog door tot oktober.
Na een week die vooral draaide om veel gechocolateerde aardbeienspiezen maken op Festival Zoet in Drenthe, was deze week er ook weer eentje van hollen en stilstaan. Nou ja, ik bedoel een week van gewoon lekker werken afgewisseld met aangename verpozingen. Zo'n drie keer per jaar worden we geacht een bezoek te brengen aan een academisch hospitaal in Maastricht waar we drie jaar geleden onverwacht mee in aanraking zijn gekomen. Van die viermaandelijkse gangen naar het zuiden maken we tegenwoordig een soort van dagje uit. Deze week beklommen we de Sint Pietersberg en dat kunnen wij nog zonder pikhouweel en klimijzers. Het viel ons op hoeveel bramen, vlierbessen en ander eetbaar spul er zomaar langs de weg groeit, waar niemand blijkbaar aan durft te komen.
Toevallig - of niet- ben ik vandaag ook nog op wildplukexcursie geweest met wildplukautoriteit Edwin Florès. Als je zo een uurtje rondloopt door bossen en langs beekjes en dergelijke, dan besef je dat je eigenlijk een heel stuk minder naar de winkel zou hoeven lopen om te eten te hebben. Vrijwel bij elke stap die je zet is er wel iets eetbaars in het vizier. De kunst is alleen om het te herkennen en te weten wat je er mee moet doen. Eerlijk gezegd zag ik het vroeger ook allemaal niet als ik door de natuur liep. Maar met andere ogen, anders kijken naar hetzelfde zie je ineens dingen die er altijd waren, maar die je nooit zag.
Toen ik nog veel meer aardbeien teelde op een veel groter stuk grond was ik het hele seizoen gefocust op die rooie bollekes en de planten waar ze aan groeien. Daar ging ook alle tijd in zitten. Nu we veel minder aardbeien telen zie ik steeds meer rijkdom om ons heen. Dingen die er altijd al waren zie ik nu pas echt en ik zie dan ook steeds weer nieuwe mogelijkheden daarmee. Er groeien hier behalve aardbeien ook walnoten, kaasjeskruid, druiven, een moestuin, appels, peren, pruimen, kersen, lavendel en nog van alles meer. Al die producten gingen vaak teniet in de drukte voor die aardbeien. Nu doen we er wat mee. Het geeft een rijk gevoel. Wildplukautoriteit Edwin Florès vertelde dat hij uit een arm gezin komt (dat geloof ik natuurlijk) en dat het wildplukken hem daarom met de paplepel is ingegoten. Misschien is het daarom maar goed dat er een flinke recessie aan de gang is. Daar word je creatief van en dan kunnen we er straks weer de vruchten van plukken.
Al ruim een maand schrijf ik elke dag een 'wist-je-datje' over aardbeien op deze blog. Morgen publiceer ik de veertigste alweer. Het wordt steeds uitdagender om leuke weetjes te bedenken. De meest voor de hand liggende heb ik al wel gehad, maar tot op heden lukt het nog steeds om elke dag iets te produceren. Voor het veertigste 'wist-je-datje' heb ik me vandaag laten inspireren door iemand die tegenover me aan de wildplukdis zat. Het is zo'n aardbeienonderwerp waar mensen me al honderden keren naar gevraagd hebben en waar ik altijd hetzelfde antwoord op heb. Morgen zie je het wel, als je kijkt natuurlijk...
De business gaat hier overigens ook door. We hebben nog steeds aardbeien te plukken. Nu zijn het vooral nog een zestal doordragende rassen waar we de vruchten van plukken. Een ervan is de geweldig smakende Mara des Bois, een Franse aardbei met het imago van een klassieker, maar die toch pas zo'n 20 jaar bestaat. Behalve de verse aardbeien gaan er nu ook veel aardbeienplanten de deur uit. Via de website van de Aardbeienacademie kunnen ze weer besteld worden en dan stuur ik ze heel snel op. Als je de moeite wil nemen om naar Oirschot te rijden, dan kunnen de planten ook hier meegenomen worden. Dat scheelt in elk geval de verzendkosten. En bovendien loop je een grote kans om mij tegen het lijf te lopen, voor een gratis aardbeienpraatje.
Nou mensen, tot volgende week dan maar weer,
groeten van Jan
P.S. Reageer gerust op mijn berichtjes. Doe alsof je thuis bent op ons aardbeienbedrijf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten